سهم ما از دریای مازندران

از ۵۰٪ زمان شـــــــــــــــــــاه
تا ۲۰٪ بعد از فروپاشـی شوروی٬
و ســـرانجام ۱۱٪ دولت احمدی نژاد

میان اخبار و حوادث رنگارنگ و بس غریب پس از 22 خرداد، یک خبر کوچک اما بسیار مهم، به حاشیه رفته است। بازی جدیدی که روس‌ها آن را بار دیگر آغازیده‌اند। بازی‌ای که واجد این مضمون است که حق ایران از خزر به اندازه‌ی طول مرزش با خزر، یعنی 11درصد منابع و پتانسیل‌های خزر است। این‌چنین هفته‌ی پیش، روسیه، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان را در کنار خود ‌نشاند تا در مورد همکاری‌های منطقه‌ای و موضوعات مشترک (طبیعتا" با محوریت خزر) به گفت‌وگو نشینند. و البته به‌گونه‌ای کاملا" غیرمترقبه، و حتی وهن‌آلود، دعوتی از تهران انجام نمی‌گیرد. اتفاق چنان تاسف‌بار و ناگوار است که حتی متکی وزیر امور خارجه احمدی‌نژاد را نیز به واکنش تند وامی‌دارد. اما آیا رخداد اخیر، دستپخت کسی جز دولت نهم است؟ دولت احمدی‌نژاد نیز در عمل، چونان ناظری منفعل، به اقدامات مسکو می‌نگرد. همراهی‌ها و پالس‌های سیاسی گاه و بیگاه تیم پوتین، در شرایط کنونی آن‌قدر واجد اهمیت ارزیابی شده که بر سر موارد «ناچیزی» چون حق مردم ایران از خزر، چالش خاصی کلید نخورد. نیاز دولت احمدی‌نژاد به «پشتگرمی‌ها و حمایت‌های کرملین»، «منافع ملی» ایران و ایرانیان را با پرسش‌های جدی روبرو ساخته است. اتفاقات هفته‌های اخیر نیز نشان می‌دهد که کسی ضرورت چندانی برای ارائه‌ی «پاسخ» قانع‌کننده به افکار عمومی، قائل نیست. حتی در مورد «سهم ما از خزر».